[ Pobierz całość w formacie PDF ]
wywoływało gniewu na grzesznika.
Jego odwaga była imponująca, ale nigdy nie bywał nieroztropny. Jego hasłem było:
Nie bójcie się . Jego męstwo było podniosłe a odwaga częstokroć heroiczna. Ale
odwaga jego połączona była z rozsądkiem i kontrolowana logiką. Była to odwaga
zrodzona z wiary, nie lekkomyślność ślepych przypuszczeń. Był naprawdę odważny, ale
nigdy zuchwały.
Mistrz był wzorem czczenia. Jego modlitwa, nawet w czasach młodości, zaczynała się
od słów: Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię twoje . Był pełen szacunku
nawet dla błędnych praktyk religijnych swych współbraci. Jednak to go nie
powstrzymało od kwestionowania tradycji religijnych, czy ostrego występowania
przeciw błędom ludzkich wierzeń. Był pełen czci dla prawdziwej świętości a przecież
słusznie mógł zwrócić się do swych braci słowami: Któż z was może mi dowieść
grzechu? .
Jezus był wielki, ponieważ był dobry a mimo to bratał się z małymi dziećmi. Był
delikatny i bezpretensjonalny w swym życiu osobistym a mimo to był doskonałym
człowiekiem tego wszechświata. Jego towarzysze spontanicznie nazywali go Mistrzem.
Jezus posiadał doskonale zjednoczoną osobowość ludzką. I dziś, tak samo jak w
Galilei, wciąż jednoczy doświadczenie śmiertelników i koordynuje wysiłki ludzkie.
Jednoczy życie, uszlachetnia charakter i upraszcza doświadczenie. Wnika w umysł
ludzki, aby go wywyższać, zmieniać i przekształcać. Jest dosłowną prawdą: Jeśli
ktokolwiek ma w sobie Jezusa Chrystusa, jest nowym stworzeniem, to co dawne minęło,
oto wszystko stało się nowe .
[Przedstawione przez Melchizedeka z Nebadonu].
powrót do spisu treści
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
