[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Jedno tylko łączyło ten rozkapryszony babski kram - szczera nienawiść do
Józefiny,
tej dziwki , jak ją nazywała madame Mere. Najradośniejszym momentem w życiu
całej
rodziny nie była koronacja Napoleona i jego wielka władza, obdarowanie
Strona 85
Generated by Foxit PDF Creator © Foxit Software
http://www.foxitsoftware.com For evaluation only.
Królewskie skandale - Michael Farquhar
wszystkich
znacznymi majątkami. Szczęśliwa chwila nadeszła dopiero wtedy, gdy brat smutnym
głosem
oznajmił, że rozwiódł się z Józefiną - ofiarą jego zabiegów w celu spłodzenia
męskiego
potomka.
Najwięcej problemów miał Napoleon ze swoją rozwiązłą siostrą, Karoliną. Z całej
mojej rodziny Karolina najbardziej jest do mnie podobna , wyznał kiedyś, co może
wyjaśniać, dlaczego tak zle układały się ich stosunki. Oparła się wszystkim
próbom
zdominowania i wbrew woli Napoleona poślubiła Joachima Murata (który wcześniej
sypiał z
Józefiną, czyniąc Napoleona rogaczem). Mimo to cesarz ogłosił ich królem i
królową
Neapolu. Kiedy jednak los odwrócił się od niego i zaczął być ze wszystkich stron
atakowany,
Karolina i Murat przyłączyli się do sojuszu przeciwko niemu. Po takich
doświadczeniach
wygnanie na Elbie musiało być dla Napoleona słodką ulgą.
Część VI
Niebezpieczne przywileje
Zlepy traf urodzenia lub niezwykła siła przebicia sprawiły, że trony Europy
stanęły
otworem przed całym szeregiem zaiste dziwacznych postaci. Niektórzy władcy byli
obłąkani,
inni jedynie stwarzali pozory obłędu, wszystkim jednak udało się w taki lub inny
sposób
wprawić w zakłopotanie i przerazić ludzi ze swojego otoczenia.
l. Ataki gniewu
Henryk II był wzorem doskonałego monarchy: silny, sprawiedliwy i prawy. Wielu
historyków określa tego XII-wiecznego władcę mianem ojca anglosaskiego prawa
zwyczajowego. Miał jednak Henryk pewną poważną wadę - oślepiające ataki gniewu,
które
podważały jego królewską godność.
Oprócz wydarzeń związanych z poczynaniami jego zdradzieckiej rodziny, król
Henryk najlepiej zapamiętany został ze swojego zażartego sporu z Tomaszem
Becketem,
arcybiskupem Canterbury, o prawa Kościoła i państwa. Wyczerpany nieustępliwością
Becketa, Henryk wrzasnął: Któż mnie uwolni od tego uprzykrzonego klechy?! .
Kilku
rycerzy, chcąc zadowolić władcę, dosłownie odczytało jego słowa i zarżnęło
arcybiskupa w
jego własnej katedrze. Honor Henryka spowodował, że Becket został niemal
natychmiast
wyniesiony na ołtarze, król zaś chodził w pokutnym worze, posypując głowę
popiołem.
Chociaż jest to najsławniejszy przykład królewskiego ataku gniewu, żadną miarą
nie
można go uznać za najbardziej pouczający. Henryk w pokutnym worze prezentował
siÄ™
względnie korzystnie w porównaniu z widowiskiem, jakie zrobił z siebie podczas
kłótni z
królem Szkocji, Wilhelmem. Scenę tę opisał w swoim liście John z Salisbury:
Słyszałem, że
gdy król wiódł w Caen gorący spór z królem Szkocji, odezwał się wulgarnymi słowy
do
Ryszarda du Hommet za to, iż ten wyrzekł coś w obronie króla Szkocji. Nazwał go
jawnym
zdrajcą. Pózniej wpadł w jeszcze większy gniew, cisnął na ziemię czapkę z głowy,
odpiÄ…Å‚ pas,
zrzucił płaszcz i odzienie, pochwycił jedwabną narzutę z ławy i usiadł na tym
stosie
Strona 86
Generated by Foxit PDF Creator © Foxit Software
http://www.foxitsoftware.com For evaluation only.
Królewskie skandale - Michael Farquhar
przypominającym górę śmieci, żując kawałki słomy .
2. W płytkiej sadzawce genów
Joanna. Obłąkana połączyła konsolidujące się imperium hiszpańskie katastrofalnym
związkiem z Filipem Pięknym, wielce w ten sposób powiększając potęgę
królewskiego rodu
Habsburgów. Dała też początek trwałemu dziedzictwu chorób psychicznych
habsburskich
monarchów. (Zob. Część III, rozdział l.) Chociaż niewątpliwie przystojny, Filip
przekazał gen
szaleństwa dalej, przyczyniając się wszakże do jego kolejnej mutacji,
objawiajÄ…cej siÄ™
groteskową deformacją twarzy, znaną pod wdzięczną nazwą habsburskiej szczęki .
Joanna i
Filip wspólnie zasiali ziarno, które miało zaowocować szaleńczym korowodem
genetycznych
dziwolągów - płodzonych i uzupełnianych, pokolenie po pokoleniu, przez
anachronicznÄ…
tradycjÄ™ endogamii.
Cesarz Karol V był pierwszym beneficjantem i ofiarą nieszczęsnego związku. Po
Filipie odziedziczył Austrię, Niderlandy, Zwięte Cesarstwo Rzymskie oraz dolną
szczękę tak
silnie wystającą, że zamknięcie ust było prawie niemożliwe. Powiadają, że gdy
pewien
zdumiony hiszpański wieśniak po raz pierwszy ujrzał swojego króla, wykrzyknął:
Wasza
Wysokość, zamknijcie usta, muchy bowiem są w tym kraju wielce zuchwałe! . Sam
Karol
przyznał się do posiadania pewnych niepokojących cech w liście adresowanym do
króla
Francji, w którym zapraszał go do siebie. To prawda, że jego usta są zwykle
otwarte, lecz
nie, by kąsać ludzi , zapewniał francuskiego monarchę. Po Joannie odziedziczył
Karol
imperium hiszpańskie i, chociaż oszczędzono mu jej szaleństwa, stany uporczywej
melancholii, które skłoniły go w końcu do abdykacji ze wszystkich tronów i
cichego odejścia
z politycznej sceny.
Przed abdykacją w 1556 roku podzielił Karol swoje olbrzymie dziedzictwo na dwie
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
