[ Pobierz całość w formacie PDF ]
A potem, ku zgrozie Willa, przedstawił mu tę kobietę jako córkę de Bryuna.
Montague wydawał się Willowi znajomy. Był pewien, że wcześniej widział tę
twarz. Nie mógł sobie jednak przypomnieć, gdzie i w jakich okolicznościach. Został
wprowadzony do pomieszczenia na tyłach sklepu, żeby swobodnie porozmawiać,
jednak Montague szybko zaczął okazywać zdenerwowanie prostymi, niewinnymi
pytaniami Willa. Zyskał pewność, że nie dowie się niczego ponad to, co już wiedział.
Odwróciwszy się do wyjścia, zobaczył tę kobietę. Stała w drzwiach, zagradzając mu
drogę.
Po chwili przeszył go ból. Zapamiętał jeszcze spojrzenie jej zielonych oczu, nim
zagarnęła go ciemność.
Wiedział już, co się stało, ale nadal nie miał pojęcia, jak mogło do tego dojść.
Pytałem, czy wiesz, co to oznacza? Adam szarpał go za ramię. Okłamała nas,
Will. Przyjąłem ją do swojego domu. Traktowałem jak członka rodziny.
Namawiałem cię, żebyś jej zaufał.
Gdyby nie szok z powodu nagłego odkrycia prawdy, lord Felkirk pewnie by się
roześmiał. Oto książę Bellston lamentował nad swoim urażonym honorem i niecnie
wykorzystaną gościnnością. Jakby te rzeczy były gorsze od przeżycia próby
morderstwa i zakochania się w jednej z jego niedoszłych sprawczyń. Jak bardzo
musiało ją bawić, że tak łatwo dał sobą manipulować&
Ciekawe, czy w tym, co mówiła jest choć ziarno prawdy? Nie obawiaj się, zaraz
wezwę straż i zostanie niezwłocznie aresztowana. Wtedy wyśpiewa nam całą
prawdę. Jej siostra również. Dziewczyna prawdopodobnie pomagała w spisku.
Nie zrobisz tego. William w końcu zdołał wydobyć z siebie głos. Poklepał konia
ostatni raz i odwrócił się do brata, uciszając go spojrzeniem. Wsiądziesz do
powozu, wrócisz do domu i nie piśniesz nikomu ani słowa. Przeniósł wzrok na
Jenksa. Dowiedz się wszystkiego, co zdołasz o człowieku, który zostawił tu tego
konia. Jeśli nadal tu jest, każ komuś go obserwować, a w razie potrzeby śledzić.
Nie rób nic, dopóki nie wydam ci stosownego polecenia.
A co ty w tym czasie zamierzasz robić? Adam nie krył złości. Jego ton miał
przypomnieć Willowi, że jako starszy brat i zarazem dziedzic tytułu oczekuje
należnego szacunku.
Zamierzam osiodłać Jupitera i wrócić do domu wierzchem. Gestem uniesionej
dłoni powstrzymał spodziewany protest. Nie będę słuchał głupot o tym, że jestem
za słaby na siedzenie w siodle. Jak widać, Jupiter nie ma zwyczaju zrzucać mnie
z grzbietu.
Ironia zawarta w ostatniej uwadze zaskoczyła nie tylko Adama, ale i pozostałych
obecnych przy rozmowie mężczyzn. A koń odpowiedział na nią radosnym rżeniem.
Will pogłaskał konia po czole.
Nie śmiej się ze mnie, Jupi. Myślałem, że nie żyjesz. Odbyłem po tobie żałobę.
A ty w tym czasie żarłeś owies i dokuczałeś stajennym. Stojący obok ludzie
patrzyli na lorda Felkirka, jakby na skutek niedawnego urazu postradał zmysły.
Chodz zwrócił się łagodniej do brata. Proszę cię, zachowaj na jakiś czas dla
siebie to, co usłyszałeś. Dzień, najwyżej dwa. Potrzebuję czasu, żeby się zastanowić
i porozmawiać z& Justine. Omal nie nazwał jej żoną. Cóż za gorzkie kłamstwo&
Przyślę ci wiadomość, jak już zdecyduję, co dalej. Nie masz się czym martwić.
Teraz, kiedy orientuję się w sytuacji, nic mi nie grozi.
Nic mu nie groziło, ponieważ już wiedział, że nie należy się odwracać plecami do
Justine de Bryun ani jej kochanka.
ROZDZIAA SZESNASTY
Nie wiem, po co się wysilasz, żeby mnie tego uczyć powiedziała Margot,
spoglądając na plątaninę supłów, rezultat pierwszej próby dziergania koronki. Ze
wszystkich umiejętności, jakie chciałabym opanować dla uczczenia rodzinnej
tradycji, ta akurat najmniej mnie interesuje.
Justine przygryzła wargę, starając się ukryć rozczarowanie. Margot nadal
mówiła o sklepie i chęci powrotu do Bath, jak tylko Montague wyrazi na to zgodę.
Choć młodsza siostra zaprzeczała, by czuła jakąkolwiek więz z ojcem, którego
nigdy nie poznała, najwyrazniej odziedziczyła po nim żyłkę do interesów.
Lepiej, żebyś rozwijała talenty, które pomogą ci zdobyć męża. Z pomocą lady
Colton i ze wsparciem księżnej Bellston tegoroczny sezon&
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
